«Թուրքիան ոչհարմարողվական վիճակի մեջ է և ուշ, թե շուտ դրա համար պատասխան է տալու»

Ցեղասպանության խնդիրը փոխանցվում է սերնդից սերունդ: Դա մոտավորապես նման է նրան, որ ընտանիքի ավանդույթները փոխանցվում են հաջորդ սերունդներին, թեկուզ կիսատ մնացած տունը շարունակելու պատգամը: Նույն կերպ՝ ցեղասպանության խնդիրը չամոքվող վշտի մակարդակում է: Բայց 100-րդ տարելիցի միջոցառումները դրական նշանակություն ստացան, մենք կարծես նոր փուլ տեղափոխվեցինք:

Այս մասին լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց ԵՊԲՀ բժշկական հոգեբանության ամբիոնի վարիչ, «Ինթրա» հոգեկան առողջության կենտրոնի գլխավոր հոգեբան ԽԱՉԱՏՈՒՐ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆԸ:
Հոգեբանը նշեց, որ Թուրքիայի համար շատ վտանգավոր է հերքման քաղաքականությունը: Երբ մեկին կորցնում ես, առաջին փուլում հերքում ես կորուստը, ինչը պաշտպանական ֆունկցիա ունի, ադապտատիվ հերքում է: Եթե երկար է շարունակվում այդ վիճակը, իրականությունից կտրում է, առաջ է գալիս ոչհարմարվողական հերքում: «Թուրքիան այս ոչհարմարվողական վիճակի մեջ է և ուշ, թե շուտ դրա համար պատասխան է տալու,- ընդգծեց բանախոսը:- Ժողովրդի մեջ (խոսքը ազգայնականների մասին չէ) առաջանում է հակակրանք, անվստահություն իշխանությունների հանդեպ: Երբ նրանք մի բան են ասում, գիտեն, որ ինչպես հայկական հարցի դեպքում, իրականությունը կարող է բոլորովին այլ լինել»:
Խաչատուր Գասպարյանը նկատեց նաև, որ Թուրքիան գերագնահատում է նախնիների արարքը իր վրա վերցնելու խնդիրը: Սակայն հոգեբանը համոզված է, որ վաղ թե ուշ այս հարցը կարգավորվելու է:
Ի՞նչ կլինի այդ դեպքում, երբ ի վերջո Թուրքիան ընդունի իր մեղքը: Հոգեբանի կարծիքով՝ սկիզբ կդրվի նոր հարաբերությունների, մշակութային երկխոսությունների, դրական վերհուշերի և այլն: Այնուհանդերձ Խաչատուր Գասպարյանը մի օրինակ բերեց. «Երկար տարիներ Իսրայել գերմանական մեքենաներ չեն մտել: Արժանապատվության խնդիր է: Մեզ մոտ աջ ու ձախ թուրքական ապրանքներ են»:
Կա կարծիք, որ ժառանգաբար փոխանցվող մի շարք հիվանդությունների պատճառ է դարձել ցեղասպանությունը: Այս հարցին ի պատասխան բանախոսն ասաց. «Մենք տրավմայի նկատմամբ շատ զգայուն ենք, չգիտեմ՝ դա հիվանդություն է, թե առանձնահատկություն, ու միակ խնդիրը, որի շուրջ համախմբվում ենք, ցեղասպանությունն է»:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ